SİZİN HİÇ HAMO DAYINIZ OLDU MU?

SİZİN HİÇ HAMO DAYINIZ OLDU MU?

                Benim oldu! Şıho, Maho, Hafo Dayılarım da oldu. Hatta Ato Emmim, Haci Emmim de oldu. Müslüm’e Misik, Mehmet’e Mahi, Bozan’a Bozi dediğim anlar da oldu.

                Son günlerde televizyon ekranlarında “Özerklik” tartışmalarını izledikçe Urfa’da geçen 10 yılımı oturup kitaplaştırasım geliyor. Eğer tartışmaları sadece siyasiler yapıyor olsalardı, üzerinde bir kelime bile söz söylemez, bir saniye bile düşünmezdim. Kelli felli adamların, bulanık suda balık tutmaya çalışan soytarıların, bölücü odakların, satıcı uşakların her fırsatta densiz densiz konuşmalarını görünce kendimi tutamıyorum.

Nereye gidiyoruz beyler? Bu ne pervasızca sözler Allah aşkına? Sizin hiç Hamo Dayınız oldu mu? Hamo Dayı ile benim arama girme cesaretini nereden alıyorsunuz? Çekin kirli ellerinizi Ato Emminin kabrinden!

Şimdi Ato Emmim yaşamış olsaydı size ne derdi biliyor musunuz? Aynan şöyle derdi: “Gart gâvur Müslüman olur mu?”

Elbette olmaz!

Dünün Marksist bozuntuları, bebek katilleri, kadın simsarları, eroin tüccarları şimdi kalkmışlar insan hakları savunucusu kesilmişler. Hadi ordan, hadi! Biz bu oyunu daha önce de gördük. Aynen Ermeni’de “KİLİKYA ÖZERK CUMHURİYETİ” istemişti. Ne oldu sonunda? Asırlardır birlikte yaşayan Ermeni-Türk birbirinin düşmanı oldu. Akıtılan binlerce insan kanı da işin cabası.

Şıho Dayım yaşasaydı, size:”Cenabet herifler” derdi.

Hele Hacı Emmim ”Pehe, pehe” der sizinle alay ederdi.

Siz “özerklik” isteyerek mi dökülen kanları durduracaksınız? Ayrı bir bayrak açarak mı kardeşliği sağlayacaksınız?

Yok öyle yağma beyler! Sizin kardeşlik türkünüz sizin olsun. Girmeyin Ato Emmimle, Şıho Dayımla benim arama.

Öyle özlüyorum ki onları şimdi. 10 yıl bu dile kolay. Tam on yıl onlarla aynı tabağa kaşık çaldım. Aynı sofrada yufka ekmekle bulgur pilavı yedim. Aklımıza bile ayrı gayrı bir bilet olduğumuz gelmezdi. Ben neysem onlarda oydu. Onlar neyse ben de oydum. Şimdi çıkmış birkaç densiz “özerklikten” dem vuruyor. Kızıyorum! Aslını sorarsanız onlardan çok, onlara pirim veren zevata kızıyorum.

İlk gittiğimde deli bir ıslık çalarak karşılamıştı beni Birecik ovası. Ayrılırken iki damla gözyaşı bıraktım orada. Yıllar sonra tekrar gittiğimde Hamo Dayı beni bağrına bastı. Çocuklarımın adını yeni doğan çocuklara koymuşlardı. Birlik, kardeşlik mi arıyorsunuz beyler? Ben oralarda, oralar benim yüreğimde yaşıyor.

Ne Şıho Dayıyı, ne Hamo Dayıyı, ne de Hafo’yu unuttum. Ato Emmi de aklımda, Haci Emmi de… Müslüm de benim kardeşim Mami de… Benim adıma kardeşlik türküleri söylemek sizin haddinize mi? Eğer iş yapmak istiyorsanız, eli kanlı katillerin reklam aracı olmayınız. Kanla, silahla şimdiye kadar kimse kardeş olmadı. Eğer sizin mazlum gibi göstermeye çalıştığınız PKK silaha harcadığı parayı doğu ve güneydoğuya harcamış olsaydı Türkiye’nin en mamur bölgesi olurdu.

Sahi, sizin hiç Hamo Dayınız oldu mu?