VESSELAM

VESSELAM

Elleri titriyor, sesi düğümleniyordu zavallı kadının. Oynanan tiyatroda ona bir rol vermişlerdi. O da titreyen elleri ve düğümlenen sesi ile rolünü oynuyordu. Anaların ağladığı dönemlerde elbette bir kadının söyleyeceği sözler dikkat çekerdi. Çekti de… Anında televizyonlarda “flaş haber” gazetelere manşet oldu.  Oysa bu tür sözleri bir erkek çıkar ve tok bir sesle erkekçe söylerdi.  Ne bir kadının arkasına saklanır, ne de kadını öne iterdi. Yıllardır dikkatimi çeker, terör örgütü sözcülüğü kadınlara, eylemi çocuklara yaptırıyor. Çünkü kadınlara ve çocuklara karşı mücadele etmek dünyadaki en zor mücadeledir.  Hemen adamı kınarlar; “karşındaki çocuk, utanmıyor musun, ayıp be kadını mı muhatap aldın?

Onun için ben de muhatap almıyorum o zavallı kadını. Ellerinin titremesi, sesinin düğümlenmesi onun hangi ruh halinde eline tutuşturulan kâğıdı zar zor okumasından anlaşılıyor. Aldırmayın, boş teneke gibi tıngırdasın dursun. Bu tür boş tenekelerin sözünü ikide bir evirir çevirseniz, televizyonlara flaş haber, gazetelere manşet yaparsanız, o da çıkarttığı sesin güzel bir ses olduğunu düşünür ve kendisini bulunmaz bir müzik aleti sanır.

Beni, ne süper güçlerin bölücü teröre verdiği destek, ne aydınlanmamış aydınların televizyon ekranlarında ipe sapa gelmez konuşmaları, ne kendini yetiştirmemiş siyasetçilerin iki oy uğruna bütün değer yargılarını ayaklar altına alması, ne de papağanlaşmış dillerin düşünmeyen beyinlere hükmetmesi etkilemiyor. Kaygı da duymuyorum. Tarihin her döneminde bunlar olmuştur, olacaktır da..

Tarihe şöyle bir bakacak olursak, şimdi bölücü terör örgütüne destek verdiğini açıkça bildiğimiz süper güçler, bir zamanlar silahlı kuvvetleri ile gelip Anadolu’yu işkâl etmediler mi?  Ettiler. O zaman da aydınlanmamış aydınlar Anadolu’da başlatılan kurtuluş mücadelesine karşı çıkmadılar mı? Çıktılar. O zaman da “ver kurtul” diyen politikacılar türemedi mi? Türedi. O zaman da Anadolu’nun bazı bölgelerinde “özerk”lik isteyenler olmadı mı? Oldu. O zaman da “Türk” kelimesine karşı çıkanlar olmadı mı? Oldu. O zaman da isyan edenler, dağa çıkanlar, eşkıyalık yapanlar, vatan evlatlarına kurşun sıkanlar olmadı mı? Oldu. O zaman da hainler, bölücüler, din düşmanları, din bezirgânları, menfaat düşkünleri, asker düşmanları, asker kaçakları olmadı mı? Oldu. O zaman da gaziler, şehitler, mağdurlar olmadı mı? Oldu. Hem de öyle bir oldu ki, sadece Çanakkale’de 250 bin şehit verdik. Çünkü Türkiye öyle bir vatan ki, bu vatanı vatan edip vatan olarak yaşatabilmek o kadar da kolay değil. Süper güç olarak bilinen bütün milletlerin gözünün Anadolu topraklarında olduğu ayan beyan ortada... Elbette her dönemde kendilerine bir taşeron bulacaklardır. Şimdiki taşeron da bilinen terör örgütüdür. Bunun ne tartışılacak ne de konuşulacak bir yanı vardır.

Asıl beni endişelendiren konu, halim selim bildiğimiz, vatanseverliğinden şüphe etmeyi akılımızın ucuna bile getirmediğimiz insanların, hiç tartışılmaması gereken bir dönemde terörle canı pahasına mücadele eden insanları tartışma zeminine çekmeleri. Hayatında apartman dairesinden görünen karşıdaki dağdan başka dağı görmemiş, parke yoldan başka yolda yürümemiş zevatın sanki teröre ve teröriste gizli bir destek verir gibi, “siz Ne mutlu Türk’üm diyene derseniz, işte bilmem kimler de bilmem ne derler”  babından fetva ehli kesilmeleridir.

Herkes ne konuştuğunu bilmeli beyler. Bu vatanın sınırları yıllar önce çizildi. Hem de kanla çizildi. Bu millet yıllar önce bütün dayatmalara, bütün şer güçlere rağmen “NE MUTLU TÜRK’ÜM DİYENE” dedi ve Anadolu’da yaşayan bütün insanlara “TÜRK” adını koydu. Türk olmayanlar da bu vatanı terk etti, gitti.

Bu milletin adı Türk, dili Türkçe, dini İslam’dır.

Bu milletin bayrağı ay yıldızlı Türk Bayrağıdır.

Bu ülkenin adı Türkiye, başkenti Ankara’dır.

Kimse sağa sola kıvırmasın. Kimse kimseye şirin gözükmek için laf ebeliği yapmasın. Kimsenin hatırına da karnından konuşmasın. Ve herkes şunu da kafasına iyice yazsın:

Vatan bir bütündür bölünemez!

Bayrak inmez, ezan susmaz!

Birlikte rahmet, ayrılıkta azap vardır.

VESSELAM…